Siostry Opieki Społecznej pod wezwaniem św. Antoniego

Zaproszenie sióstr

To wielki zaszczyt być wybraną przez Niego.
- Nikt im nie kazał iść.
Przeciwnie - wszyscy odradzali;
z całego tłumu – tylko one.
Nie zastanawiały się nad tym, czy ta wyprawa
Jest niebezpieczna czy nie.
Nie pytały, co za to dostaną.
KOCHAŁY GO I WIEDZIAŁY, ŻE SĄ MU POTRZEBNE !
I oto - idą znowu przez wszystkie czasy.
Nikt nie wie, czemu przychodzą;
One same też nie wiedzą.
Pukają do furty klasztornej i mówią, że
Szukają Pana.
Przynoszą swoją młodość, wiarę, zdrowie,
Serce zdolne do kochania
I ręce zdolne do pracy.
Czują, że są potrzebne,
Wiedzą, że są kochane- od wieków
Przez Tego, który Jest,
Który wzywa i posyła
Na ulice miast, do szkół, do domów zimnych bez miłości,
Wciąż uczą się
KOCHAĆ GO, BO WIEDZĄ, ŻE SĄ MU POTRZEBNE.

Spotykasz ludzi poświęconych Bogu. Przyglądasz się ich życiu, pracy, celom. Różne są dary łaski i różne zadania. Niewyczerpany jest Bóg w swoich pomysłach. Jako odpowiedź na każdą ludzką potrzebę posyła swoich wybranych, specyfikuje cel, metody – każdemu według udzielonych darów. Stawia ich pośród życia, każe im działać – tu, a nie gdzie indziej. A czasem każe się skryć za grube mury, by bez rozgłosu, cichym trwaniem przed Nim świadczyć: jest Bóg – Miłość, dla którego warto poświęcić wszystko”.

„Pracy wiele, lecz robotników mało” (por. Mt 9, 37).
Prosimy Pana, by wciąż posługiwał się nami, by przyciągał Swoim spojrzeniem nowe serca, młode, pełne zapału i gorliwości, pragnące odpowiedzieć na Jego wezwanie: „Pójdź za Mną”. Jeśli i Ty słyszysz pełne miłości wezwanie Chrystusa i chcesz odpowiedzieć na nie w całej wolności Twego serca, zapraszamy Cię, byś razem z nami niosła Go innym – szczególnie tym najbardziej potrzebującym