Męczennik ziemi chińskiej - św. Jan Gabriel Perboyre

Rodzice Jana byli bardzo ubodzy więc nie mogli zapewnić synowi wykształcenia. Z tego powodu bezpośrednio po zakończeniu nauki w szkole podstawowej, pracował wraz z nimi na roli.

Istniały dwa powody dzięki którym wkroczył na drogę kapłaństwa. Jego matka oraz ojciec wychowywali go w atmosferze głębokiej religijności. Z kolei wspomniany stryj, rektor seminarium duchownego lazarystów, zachęcił brata Jana, Alojzego, aby związał swoje życie z posługą kapłańską. Święty Jan poszedł w ślady brata. W roku 1819 rozpoczął studia teologiczne i filozoficzne w Paryżu. Bezpośrednio po święceniach objął stanowisko profesora dogmatyki w Saint-Flour. A już w dwa lata później został rektorem seminarium w owym mieście. Ostatecznie został odwołany do pełnienia funkcji wicedyrektora Seminarium Księży Misjonarzy w Paryżu.

Jednakże święty Jan nieustannie marzył o innej formie swojej posługi. Usilnie starał się o otrzymanie pozwolenia na wyjazd do Chin w celach misyjnych. Kilkakrotnie wznawiane prośby przyniosły wreszcie upragniony skutek. Dzień 21-go marca 1835 roku stał się początkiem jego nowej służby. Pięć miesięcy później dotarł do Chin. Przez pierwsze miesiące przebywał w Macao, gdzie poświęcił swój czas na naukę chińskiego. Jego działalność misyjna roztaczała się na obszarze prowincji Honan oraz Hupeh. Był to niezwykle niebezpieczny okres. W Chinach od lat szerzyło się krwawe prześladowanie chrześcijan. Święty misjonarz musiał realizować swoją posługę bardzo ostrożnie.

Skupiał się on głównie na pomocy duszpasterskiej dla chińskich katolików oraz na przyciąganiu nowych wiernych do Kościoła. Kiedy represje wobec chrześcijan przybrały na sile, św. Jan schronił się u pewnego katolika i stamtąd w konspiracji kontynuował swoją misję. Towarzyszyły mu przez cały czas groźby i prześladowania. 26 września 1839 roku został aresztowany. Przewieziono go następnie do prefektury w Kucheng. Tam przez rok poddawano go wnikliwym przesłuchaniom oraz brutalnym torturom. Święty Jan pomimo okrutnych męczarni jakich doznał, nie wydał swoich braci misjonarzy, a także nazwisk wiernych. Zmarł 11 września 1840 roku poprzez uduszenie na belkach krzyża. W 20 lat potem jego szczątki powróciły do domu zakonnego lazarystów w Paryżu.

Niewątpliwie jest to historia człowieka spełnionego. Konsekwentnie dążył do realizacji swoich marzeń związanych z podróżą do Chin. Kiedy osiągnął ów cel, bez reszty powierzył się swojej pracy. Ostatnie lata życia spędził na niesieniu pomocy bliźnim, posłudze pięknej, wymagającej ogromnej gorliwości oraz powierzenia siebie Bogu i ludziom.

Papież Leon XIII beatyfikował Jana Gabriela Perboyre 10 listopada 1889 roku, a Jan Paweł II ogłosił go świętym 2 czerwca 1996 roku.