Siostra na krawędzi

Życie zakonne – zwłaszcza życie zakonne kobiet – nie ma dobrej prasy. Łatwiej przeczytać o nim coś niekorzystnego, niż dobrego. Książka Agaty Puścikowskiej pokazuje to życie od zupełnie innej strony.

„Siostra na krawędzi” to wywiad-rzeka z s. Jolantą Glapką. Sięgający domu rodzinnego, pełnego pasji życia przed zakonem, historii powołania i w końcu wielu lat zakonnego życia. Wypełnionego pasją po brzegi (a może nawet poza nie). Właśnie pasją, choć ta pasja jest także służba i miłością.

Nie nadaje się do zakonu, bo... za szybko chodzi – usłyszała kiedyś. Najwyraźniej ten, kto je wypowiedział, podzielał nienajlepsze zdanie na temat zakonów żeńskich. Życie zadało temu zdaniu kłam. Wybrała wspinaczkę duchową zamiast tej wysokogórskiej. Wspina się nadal.

Kochasz życie? - pada ostatnie pytanie książki. Odpowiedź brzmi: Ach, mówię ci, life is beautiful. To jest bomba!

Po przeczytaniu tej książki nie będziesz chciał zmarnować ani jednego dnia.

S. Jolanta Glapka, Agata Puścikowska: „Siostra na krawędzi”. Wydawnictwo WAM.

Książkę można wygrać w naszym konkursie. Wystarczy odpowiedzieć na pytanie:

Kupując tę książkę wspierają Państwo działalność fundacji założonej i prowadzonej przez siostrę Jolantę. Co to za fundacja (podaj nazwę) i czym się zajmuje?

Odpowiedź: Fundacja Pasja Życia im. s. Józefy Mendendez zajmuje się:

1. Przeciwdziałaniem uzależnieniom od środków zmieniających świadomość a w szczególności od środków psychoaktywnych oraz przeciwdziałanie innym uzależnieniom między innymi od seksu, hazardu i internetu.
2. Niesieniem wszechstronnej pomocy ludziom uzależnionym od wszelkich środków i zachowań zmieniających świadomość w kształtowaniu własnego rozwoju i odzyskiwaniu równowagi emocjonalnej w najbliższym otoczeniu, w rodzinie, w zakładzie pracy, w środowisku.
3. Tworzeniem programów edukacyjnych w zakresie wiedzy o zaburzeniach emocjonalnych, a w szczególności o środkach i zachowaniach zmieniających świadomość, niebezpieczeństw z nimi związanych oraz propagowanie idei trzeźwości i rozwoju duchowego, szczególnie wśród młodzieży.
4. Niesieniem pomocy i doskonalenie umiejętności pomagania innym, zwłaszcza osobom mającym problemy z nadużywaniem alkoholu i narkotyków.
5. Niesieniem pomocy rodzinom, w których występuje dysfunkcja, a w szczególności przemoc pod wpływem środków zmieniających świadomość.
6. Przeciwdziałaniem postawom i praktykom propagującym i zachęcającym w formie jawnej lub ukrytej do stosowania środków zmieniających świadomość w zakresie zagrażającym równowadze emocjonalnej.
7. Podejmowaniem działań opiekuńczych mających na celu pomoc osobom uzależnionym, zakażonym HIV i chorym na AIDS oraz osobom niepełnosprawnym.
8. Udzielaniem opieki innym osobom potrzebującym czasowej pomocy ze względów medycznych i społecznych.
9. Przeciwdziałaniem wykluczeniu społecznemu i marginalizacji z powodu stanu zdrowia oraz sytuacji społecznej i materialnej.

Powyższe punkty za statutem fundacji :-) Nie wymagaliśmy aż tak szczegółowej odpowiedzi. Najważniejszy zakres to przeciwdziałanie uzależnieniom i praca z uzależnionymi (ważne: nie chodzi o leczenie odwykowe, ale o powrót do normalnego życia).