„Wszyscy powinni głosić Ewangelię, każdy na swój sposób, zgodnie z otrzymanymi darami.” To tło tej zdumiewającej książki – jednego wielkiego świadectwa o Bogu.
Już historia życia autora – francuskiego księdza – jest nietypowa. Wcześnie osierocony przez ojca, wychowywany przez matkę, w 18 roku życia zdecydował się na kapłaństwo. Przez lata pracował w fabryce jako ksiądz-robotnik. Prawie po 20 latach kapłaństwa przeżył wylanie Ducha Świętego, które przebudowało jego samego i zmieniło całe jego życie. Związany z Odnową Charyzmatyczną pisze świadectwo – swoisty katalog cudów. Nawróceń, uzdrowień małych i wielkich, wielkiej ufności, wielkiej radości i wichru Ducha Świętego, który ciągle popycha dalej i dalej.
Uczyłem się nie analizować, ale uczyć Boga ze świadectw – mówi Jacques Marin. Najpierw jednak trzeba było nauczyć się słuchać. Ducha Świętego i ludzi. We wspólnocie i tych, do których idziemy by ewangelizować. Zadaniem ewangelizatora nie jest przede wszystkim mówienie. On ma najpierw słuchać z miłością. Dopiero wtedy będzie wiedział, co Duch Święty chce napotkanemu człowiekowi powiedzieć. Ostatecznie przecież nie ewangelizuje człowiek. Nie człowiek daje nawrócenie i wzrost. To dzieło Ducha Świętego.
Ewangelizacja to słuchanie. Ewangelizacja to… przebaczenie. „Błogosławiona ludzkość, niepodzielona, jak obecnie, na „dobrych”, uważanych za sprawiedliwych (lub takich, którym udało się wymknąć z rąk sprawiedliwości) i na „złych”, którzy – jeśli nawet uznali swą winę – wloką wciąż w swoim sumieniu rejestr wykroczeń, a ten na zawsze pozbawi ich zaufania ze strony braci.” – czytam. I jakby tych słów było mało, w kolejnym zdaniu pada podsumowanie: XXI wiek staje wobec radykalnego wyboru: albo Jezus Zbawiciel i Jego miłosierdzie, albo potępienie człowieka winnego. Nie: niewinnego. Nie: podejrzanego. Nie potępiaj dotyczy także, a może przede wszystkim, WINNYCH. Powstrzymanie się od potępiającego osądu niewinnych czy tych, co do których winy nie ma pewności jest jedynie dowodem uczciwości. Czyż i poganie tego nie czynią? Ja wam powiadam: miłujcie waszych nieprzyjaciół. Przebaczajcie. Nie potępiajcie tych, którzy wobec was zawinili.
Co dzisiaj mówi Duch Święty do Kościołów? Przeczytaj, zastanów się, przemódl, a usłyszysz.
Jacques Marin: „Ogień i radość. Ewangelizacja w Duchu Świętym.” Wydawnictwo PROMIC.
Książkę można wygrać w naszym konkursie. Wystarczy odpowiedzieć na pytanie:
Kiedy i gdzie powstał Ruch Odnowy w Duchu Świętym?
Odpowiedź: Ruch Odnowy w Duchu Świętym powstał w 1967 roku w Stanach Zjednoczonych.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Nad sprawami duchowymi nie mamy pełnej kontroli i należy być ostrożnym.
Synodalność to sposób bycia i działania, promujący udział wszystkich we wspólnej misji edukacyjnej.
Droga naprzód zawsze jest szansą, w złych i dobrych czasach.
Symbole tego spotkania – krzyż i ikona Maryi – zostaną przekazane koreańskiej młodzieży.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.